Kamienie nerkowe
Kamienie nerkowe, znane również jako złogi nerkowe, to twarde masy składające się z substancji chemicznych nierozpuszczalnych w moczu. Te masy formują się w kielichach i miedniczce nerkowej, które są częścią dróg moczowych w nerkach. Kamienie mogą przemieszczać się do innych części układu moczowego, w tym moczowodu i pęcherza.
Proces tworzenia się kamieni zaczyna się od małych kryształów, które mogą pojawiać się, gdy stężenie pewnych substancji w moczu jest zbyt wysokie. Te kryształy mogą się powiększać, prowadząc do objawów kamicy moczowej. Najczęstsze substancje tworzące kamienie to szczawian wapnia i fosforan wapnia, które stanowią około 80% przypadków kamieni nerkowych. Inne materiały, takie jak kwas moczowy, struwit i cystyna, są rzadziej spotykane i mogą wskazywać na choroby metaboliczne lub infekcje układu moczowego.
Leczenie kamieni nerkowych
Rozpoznanie i leczenie kamieni nerkowych zaczyna się od dokładnego wywiadu lekarskiego, badania fizycznego oraz przeprowadzenia testów diagnostycznych, w tym metod obrazowania jak USG, rentgen dróg moczowych czy tomografia komputerowa.
Jeśli istnieje możliwość samoistnego wydalenia kamienia, lekarz może przepisać leki ułatwiające ten proces, takie jak alfa-blokery czy nifedypina, i zalecić regularne wizyty kontrolne. Proces wydalania kamienia zależy od jego wielkości i lokalizacji, co może wpływać na czas trwania leczenia.
Metody usuwania kamieni nerkowych
Leczenie kamicy nerkowej i moczowodowej zależy od nasilenia objawów bólowych i obejmuje kilka metod:
-
Litotrypsja zewnątrzustrojowa falą uderzeniową (ESWL) - ta technika wykorzystuje ultradźwięki do rozdrabniania kamieni nerkowych. Impulsy ultradźwiękowe przenikają przez skórę, rozbijając kamień na mniejsze części, które są następnie eliminowane z moczem. Metoda ta jest używana w około 90% przypadków.
-
Ureteroskopia (URS) - polega na użyciu cienkiego endoskopu, który jest wprowadzany do pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Lekarz, korzystając ze specjalnego "koszyczka", usuwa kamienie. Procedura ta jest skuteczna i mało inwazyjna, a ryzyko powikłań jest minimalne.
-
Nefrolitotomia przezskórna (PCNL) - to bardziej inwazyjna procedura chirurgiczna, stosowana do usuwania dużych kamieni. Polega na wykonaniu otworu w nerce, przez który wprowadzany jest nefroskop. Kamienie są następnie rozbijane i usuwane. PCNL jest przeprowadzana pod pełną narkozą, może wymagać dłuższej hospitalizacji i pozostawia małą bliznę.
-
Operacja - to metoda rzadko stosowana, wybierana głównie w przypadku bardzo dużych kamieni, które nie mogą być usunięte innymi metodami. Procedura polega na nacięciu nerki lub moczowodu w celu usunięcia kamienia i może prowadzić do dłuższego czasu rekonwalescencji.
Każda z tych metod jest dobrana indywidualnie, w zależności od wielkości, położenia kamienia oraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta.
Małe kamienie nerkowe
Kamienie nerkowe o niewielkich wymiarach mogą zostać samoistnie usunięte. Postępowanie sprzyjające ich usuwaniu to m.in. leczenie chorób towarzyszących, zbilansowana dieta, farmakoterapia, kąpiele mineralne, picie wód mineralnych.
Duże kamienie nerkowe
Duże kamienie nerkowe (o średnicy powyżej 5 mm), niereagujące na leczenie zachowawcze, powodują wysokie ryzyko zakażenia bakteryjnego i są wskazaniem do leczenia zabiegowego. Metody usuwania dużych kamieni nerkowych wymieniono powyżej.
Terapia falami uderzeniowymi
ESWL (litotrypsja zewnątrzustrojowa falą uderzeniową) to metoda usuwania kamieni z dróg moczowych za pomocą fal akustycznych. Specjalne urządzenie generuje falę, która jest skoncentrowana na kamieniu, powodując jego rozpad na małe fragmenty, które mogą być wydalane z moczem.
Pozycjonowanie kamienia do terapii odbywa się przy użyciu ultrasonografii lub rentgena. Zabieg zwykle przeprowadza się w znieczuleniu dożylnym, w warunkach ambulatoryjnych. U dzieci konieczne jest zastosowanie znieczulenia ogólnego.
Zabieg ESWL jest wskazany dla kamieni w kielichach, miedniczce nerkowej oraz moczowodach. Kamienie duże lub zaklinowane mogą wymagać kilku sesji.
Ciąża jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do przeprowadzenia ESWL. Nie należy również stosować tej metody, jeśli istnieją przeszkody uniemożliwiające swobodny odpływ moczu, takie jak zwężenie moczowodu. U osób z zaburzeniami krzepnięcia lub posiadających rozrusznik serca, wymagana jest szczególna ostrożność i konsultacja kardiologiczna.
Po zabiegu ESWL może wystąpić krótkotrwałe krwawe zabarwienie moczu. Możliwymi powikłaniami są krwiaki okołonerkowe i nerkowe.
Zadbaj o układ moczowy z neoMedica!
W Centrum Medycznym neoMedica w Poznaniu dbamy o zdrowie naszych Pacjentów i oferujemy konsultacje z lekarzem nefrologiem oraz badania laboratoryjne, które pomogą w rozpoznaniu stanu układu moczowego.
Aby umówić dogodny termin, zadzwoń 730 730 710 lub skorzystaj z formularza online. Razem dbajmy o zdrowie!
